A capella
Het koor zingt a capella (zonder instrumentale begeleiding). De a capella koorzang is een muzikaal genre en als zodanig het fundament van de Russische koormuziek. De gezangen zijn van hoogstaande, ethische traditie, vol plechtige klanken en verhalend van karakter. Een groot deel van het repertoire is gebaseerd op het in 1604 geschreven (en bij scholars bekend) boek “Monnik Chrisopher’s Manuscript”. Een unieke optekening van de Russische muziek cultuur. (Byzantijns-Slavische ritus).
Het koor streeft er na om via de tonen van lage bas- en hoge tenorregisters toehoorders diep te raken, daarbij goed gebruik makend van dynamiek en expressie om tot een sonore afgewerkte resonans te komen.
Ook worden andere gezangen uit de Byzantijnse koortraditie ten gehore gebracht. (o.a. werken van Bortniansky, Archangelsky, Lomakin etc.).
De Byzantijnse ritus
De Byzantijnse ritus heeft zich ontwikkeld in het oude Byzantijnse rijk en heeft daaraan zijn naam ontleend. In de loop van de tijd heeft deze ritus zich verspreid in het nabije Oosten, de Balkan en Oost- Europa.
De Byzantijnse ritus kunnen wij in twee grote groepen onderverdelen: de Grieks- Byzantijnse, zoals die in Griekenland voorkomt en de Slavisch- Byzantijnse, zoals die bij verschillende Slavische volken voorkomt.
Liturgische taal
Liturgische taal: Oorspronkelijk was het Grieks de officiële taal van de Byzantijnse ritus. Langzamerhand werden ook andere talen toegelaten in de kerkdienst.
De Oud-Slavische of Kerk- Slavische taal is in de 9e eeuw door H. Cyrillu en H. Methodius in Moravie ingevoerd.
Over de oorsprong van deze taal bestaan verscheidene theorieën. Het meest waarschijnlijke is, dat het hier gaat om de Oud-Bulgaarse taal met elementen van het Grieks en van enkele andere talen.
In deze vorm, enkele uitzonderingen daar gelaten, heeft hij zich in de kerkelijke praktijk van de Slavische volken tot heden onveranderd gehandhaafd en is bekend als Oud-Slavische, respectievelijk Kerk-Slavische taal.
Meerstemmige koorzang
Meerstemmige koorzang in de Byzantijnse ritus heeft een lange geschiedenis en heeft niet overal ingang gevonden. Het eerst werd de meerstemmige muziek volgens de Byzantijnse ritus in de kerk ingevoerd in Oekraïne. De invoering van de meerstemmige koorzang in de Russische kerk kreeg veel tegenstand van de zijde van het conservatieve gedeelte van de Russische geestelijkheid.
Dit was mede één van de oorzaken van de splitsing van de Russische kerk. De Oude- Gelovigen of Starovery, die zich van de Russische Staatskerk hebben afgescheiden, hebben de meerstemmige zang tot op de dag van vandaag buiten hun kerken gehouden.